استفاده از برنامه ريزي آرماني فازي در بودجه ريزي دانشگاهي
نویسندگان: اميني محمدرضا | آذر عادل | احمدي پرويز
کلیدواژه ها: برنامه ريزي آرماني فازي | بودجه ريزي | بودجه دانشگاه | تحليل پوششي داده ها
چکیده:
اهميت تخصيص بهينه منابع در دانشگاه ها را مي توان از منظر قانون برنامه توسعه بررسي کرد. در اين قانون دانشگاه ها در خصوص اجراي سياست هاي دولت وظيفه دارند تا نظام بودجه ريزي خود را از بودجه ريزي برنامه اي به بودجه ريزي بر مبناي عملکرد تغيير دهند. هدف اين پژوهش ارائه مدل برنامه ريزي آرماني به منظور تخصيص بودجه براي دانشگاه بود, به نحوي که از يک سو تخصيص بودجه به برنامه ها بر اساس اهميت هر برنامه و از سوي ديگر, تخصيص بودجه به دانشکده ها بر اساس سرانه دانشجويي مصوب وزارت علوم, تحقيقات و فناوري مورد توجه قرار گيرد. با در نظرگرفتن معيارهاي گوناگون در دانشگاه و با توجه به ابهام موجود در تعيين حدود بالا و پايين بودجه در تمام سطوح دانشگاه, مدل برنامه ريزي آرماني فازي بودجه ريزي در دانشگاه طراحي شد. نکته مهم در طراحي مدل استفاده از ضريب کارايي - محاسبه شده بر اساس رويکرد تحليل پوششي داده ها نهاده گرا براي تعيين ضريب اهميت هرگروه آموزشي به منظور CCR با مدل پايه (DEA)تخصيص بودجه به آن است. همچنين, وزن آرمان ها و ميزان اهميت هر برنامه بر اساس مقايسات زوجي را خبرگان تعيين کردند. اين مدل رياضي فازي داراي 5 آرمان, 899 محدوديت و 508 متغير تصميم است. نتايج حل مدل فازي و مقايسه آن با مدل قطعي و داده هاي واقعي سال 1389 دانشگاه مورد مطالعه بيانگر بهبود کارايي اين مدل در تخصيص بودجه است, به نحوي که با صرف بودجه کمتر بهبود چشمگيري در ميزان دستيابي به آرمان ها و تابع هدف رخ خواهد داد.
