ارزيابي کارايي نسبي بنادر ايران با تکنيک تحليل پوششي داده ها (DEA)
نویسندگان: بخشي زاده عليرضا | کياني مقدم منصور | جعفرزاده کناري مهدي
کلیدواژه ها: صنعت بندر | ارزيابي عملکرد | تحليل پوششي داده ها | کارايي نسبي
چکیده:
هدف مطالعه حاضر مقايسه کارايي نسبي بنادر عمده ايران و شناسايي بنادر کارا براي سال هاي 1388 تا 1390 است. روش تحقيق حاضر از نوع تحليلي - کاربردي بوده و جامعه آماري تحقيق حاضر را بنادر عمده کشور تشکيل مي دهند. براي جمع آوري داده هاي تحقيق از سايت اينترنتي سازمان بنادر و دريانوردي استفاده شد. داده ها به سال هاي 1388, 1389 و هشت ماه نخست 1390 مربوط هستند. روش تحليل داده ها نيز مبتني بر تکنيک تحليل پوششي داده ها (DEA) بوده است و براي تعيين ضريب کارايي بنادر و مشخص کردن بنادر کارا و ناکارا از مدل CCR خروجي محور و براي رتبه بندي واحدهايي که با مدل CCR خروجي محور کارا شدند, از روش اندرسون - پيترسون (AP)استفاده شد. جهت محاسبه مدل ها و تجزيه و تحليل داده ها نيز از دو بسته نرم افزاريLINGO و SPSS استفاده شد. يافته هاي تحقيق نشان داد که در سال 1388, 36 درصد, در 1389, 27 درصد و در 1390, 27 درصد بنادر کارا بودند. در سال هاي 1388 و 1389, بندر شهيد باهنر و در سال 1390, بندر شهيد رجايي کاراترين بنادر بودند. در نهايت, بنادر مجازي به عنوان الگوهايي براي بنادر ناکارا معرفي و پيشنهاد شدند. بنادر ناکارا در صورت رسيدن به شرايط بنادر مجازي متناظر با خود, کارا مي گردند.
