نقش تعديل کنندگي سرمايه روانشناختي در تاثير سياست هاي ارزيابي عملکرد بر رضايت شغلي، ترک خدمت و عملکرد شغلي کارکنان شرکت هاي خودروسازي شهر تهران
نویسندگان: رباني زينب | بني اسدي مهدي | رباني زينب
کلیدواژه ها: سرمايه روانشناختي | ترک خدمت | سياست هاي ارزيابي عملکرد | رضايت شغلي | عملکرد شغلي
چکیده:
هدف اين پژوهش, بررسي نقش تعديل کنندگي سرمايه روانشناختي در تاثير سياست هاي ارزيابي عملکرد بر رضايت شغلي, ترک خدمت و عملکرد کارکنان بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش را کارکنان شرکت هاي خودروسازي شهر تهران تشکيل دادند. بر اساس فرمول کوکران, حداقل حجم نمونه 150 نفر تعيين شد. بر اين اساس 150 نفر از کارکنان يکي از اين شرکت ها به روش خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند و پرسشنامه هاي سياست هاي ارزيابي عملکرد (Poon, 2004), سرمايه روانشناختي (Luthans, Youssef & Avoli, 2007), رضايت شغلي مينه سوتا (Weiss et al., 1967), تمايل به ترک خدمت (Jenny Keynes & Tomlinson, 2012) و عملکرد شغلي (Paterson, 1992) را تکميل کردند. داده ها با روش تحليل رگرسيون سلسله مراتبي تجزيه و تحليل شد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد سياست هاي انگيزشي در ارزيابي عملکرد بر رضايت شغلي و عملکرد شغلي اثر مثبت و معنا دار و بر ترک خدمت اثر منفي و معناداري داشته و سياست هاي تنبيهي در ارزيابي عملکرد, تنها بر رضايت شغلي اثر منفي و معنادار داشت و اثر آن بر عملکرد شغلي و ترک خدمت معنادار نشد. همچنين سرمايه روانشناختي, فقط اثر سياست هاي تنبيهي در ارزيابي عملکرد بر رضايت شغلي را تعديل کرد؛ بنابراين هرچه سياست هاي ارزيابي عملکرد بيشتر جنبه انگيزشي و تشويقي داشته باشد, کارکنان احساس رضايت بيشتري از شغل خود داشته, عملکرد بهتري دارند و با احتمال کمتري شغل خود را ترک مي کنند؛ اما سياست هاي تنبيهي نتايج متضادي دارد. همچنين در کارکنان با سرمايه روانشناختي بالاتر, رضايت شغلي بيشتر, عملکرد بالاتر و تمايل به ترک شغل کمتر بوده و سياست هاي تنبيهي ارزيابي عملکرد, رضايت شغلي آنها را به ميزان کمتري کاهش مي دهد.
