رابطه بين ارزيابي عملکرد و گرايش به کارآفريني سازماني در کارکنان منتخب معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشکي ايران
نویسندگان: محمدي عليرضا | وطن خواه سودابه | عشرتي بابک
کلیدواژه ها: گرايش به کارآفريني | کارکنان | ارزيابي عملکرد
چکیده:
مقدمه: يکي از عوامل تاثيرگذار بر عملکرد کارکنان, سيستم ارزيابي عملکرد است و سازمان ها براي تحقق اهداف و عملکرد موثر, ملزم به لحاظ نمودن مولفه هاي گرايش به کارآفريني سازماني مي باشند. پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه بين ارزيابي عملکرد و گرايش به کارآفريني سازماني در کارکنان منتخب معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشکي ايران انجام شد. روش ها: مطالعه حاضر از نوع کاربردي بود که با روش توصيفي-تحليلي به صورت مقطعي در ستاد معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشکي ايران انجام شد. جامعه پژوهش شامل 102 نفر از کليه کارکنان داراي نمره ارزيابي عملکرد سال گذشته بودند. در اين پژوهش جهت ارزيابي عملکرد, از نمره ارزيابي عملکرد ساليانه کارکنان و جهت گرايش به کارآفريني سازماني از پرسشنامه استاندارد استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 تحليل شد. يافته ها: نتايج پژوهش حاکي از اين بود که ميزان گرايش به کارآفريني سازماني در حد متوسط بوده است. بعد استقلال طلبي بيشترين و بعد رقابت تهاجمي کمترين ميانگين امتياز را داشته است. بين متغير عملکرد و متغيرهاي خطر پذيري, رقابت تهاجمي و نوآوري رابطه معنادار و منفي وجود داشت, اما بين متغير عملکرد با متغيرهاي پيشگامي و استقلال طلبي رابطه معناداري يافت نشد. نتيجه گيري: نتايج نشان داد بين ارزيابي عملکرد و گرايش به کارآفريني سازماني رابطه منفي و معنادار وجود دارد. به نظر مي رسد اين ارتباط معکوس ناشي از نبود بسترهاي لازم جهت گرايش به کارآفريني سازماني و ابعاد گرايش به کارآفريني سازماني در محورها و شاخص هاي ارزيابي عملکرد کارکنان باشد.
